Χόμπιτ: Ένα Αναπάντεχο Ταξίδι - 2012 Η ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

 

Ο Bilbo Baggins (Martin Freeman) είναι ένα νεαρό Hobbit, το οποίο καλείται να αφήσει την ήρεμη ζωή και να ζήσει τη μεγαλύτερη περιπέτεια της ζωής του. Αναζητώντας κάποιον έμπιστο, ο μάγος Gandalf (Ian McKellen) εμπιστεύεται τον Bilbo να τον ακολουθήσει, έχοντας για παρέα δεκατρείς θαρραλέους νάνους των οποίων ηγείται ο θρυλικός πολεμιστής Thorin Oakenshield (Richard Armitage). Αποστολή τους είναι να επανακτήσουν το χαμένο βασίλειο του Erebor, το οποίο ο δράκος Smaug άρπαξε πολύ καιρό πριν από τους νάνους. Η γη που θα διανύσουν ο Bilbo και η παρέα του κρύβει θανάσιμες εκπλήξεις καθώς είναι γεμάτη από Goblins, Orcs, Wargs, γιγαντιαίες αράχνες και μάγους. Κι ενώ το ταξίδι τους οδηγεί ως το Lonely Mountain, η πορεία θα φέρει τον Bilbo πρόσωπο με πρόσωπο με το Gollum (Andy Serkis), στην πιο μοιραία συνάντηση της ζωής του...

Μία δεκαετία μετά, ο Peter Jackson επιστρέφει στα γνώριμα μονοπάτια της Μέσης Γης με το prequel του Αρχοντα των Δαχτυλιδιών, The Hobbit. Στη νέα ιστορία, συναντούμε ξανά τον θείο του Frodo Baggins, Bilbo, ο οποίος είχε τις δικές του περιπέτειες όταν ήταν νέος και ήταν μέρος μιας διαφορετικής συντροφιάς, η οποία αποτελούνταν κυρίως από νάνους (13 ζωή να χουν!) και από το μάγο Gandalf. Ο βασικός συνδετικός κρίκος με την τριλογία του Αρχοντα δεν είναι άλλος από το ίδιο το δαχτυλίδι, καθώς στις νέες ταινίες θα έχουμε την ευκαιρία να μάθουμε όλες τις λεπτομέρειες για το πως το πιο αναγνωρίσιμο μαγικό αντικείμενο του σύμπαντος του Tolkien, έφτασε στην κατοχή του Bilbo. Το τολμηρό εγχείρημα των εν λόγω νάνων (στο οποίο θα παρασύρουν και τον Bilbo) δεν είναι άλλο από το να επιστρέψουν στις χαμένες πατρίδες τους και να αποτολμήσουν το φαινομενικά ακατόρθωτο, δηλαδή να εναντιωθούν στο μοχθηρό δράκο Smaug που χρόνια πριν κατέκτησε αυτό που αποκαλούσαν σπίτι τους, τη "χρυσή πολιτεία" που έχτισαν οι νάνοι κάτω από το Μοναχικό Βουνό.

Το βασικό πλεονέκτημα της ταινίας είναι πως για μία ακόμα φορά ο Peter Jackson καταφέρνει να αποτυπώσει ιδανικά την ατμόσφαιρα ενός κόσμου, τόσο διαφορετικού από το δικό μας, αλλά ταυτόχρονα τόσο άρτιου, τόσο καλλιτεχνικά άψογου που μοιάζει απίστευτα εύκολο να χαθείς μέσα του. Όλα είναι σχεδόν όπως τα αφήσαμε. Το χομπιτόσπιτο του Bilbo στον πράσινο λόφο, η γενειάδα του Gandalf, τα αιμοδιψή Orcs, το παραμυθένιο Rivendell. Τα υψηλά μηνύματα του Tolkien πως ακόμα και τα πιο απλά πλάσματα, μπορούν να επιδείξουν σπουδαίες ικανότητες και να βιώσουν ένα μεγαλειώδες πεπρωμένο, πως η ταπεινότητα, η μεγαλοψυχία και η συμπόνια είναι οι σημαντικότερες αρετές που πρέπει να κατέχει ένας αληθινός ήρωας.

Το βασικό μειονέκτημα της ταινίας είναι πως δεν σου αφήνει μία αίσθηση πληρότητας. Σαν πρώτο μέρος μίας τριλογίας, το γεγονός αυτό είναι ως ένα σημείο δικαιολογημένο. Όμως ο Jackson δεν πετυχαίνει μία ομαλή μετάβαση από τη μία σκηνή στην άλλη, καθώς μοιάζουν ασύνδετες και γενικότερα δίνουν την αίσθηση πως δεν αφηγούνται μία συγκεκριμένη ιστορία, απλά είναι τοποθετημένες έτσι ώστε να "ζωγραφίζουν" ψήγματα από αλληλένδετους μεν, διαφορετικούς δε, μύθους. Γενικότερα ο σκηνοθέτης θέλει να πετύχει πολλούς και αντιφατικούς στόχους. Θέλει να πει την ιστορία του Bilbo, θέλει να ικανοποιήσει τους fans, θέλει να ενσωματώσει γνώριμα και αγαπητά στοιχεία, θέλει να εξερευνήσει πτυχές του Hobbit, που δεν τις εξερευνά ούτε το ίδιο το βιβλίο και φυσικά θέλει να βρει (ή και να επινοήσει) υλικό για τρεις, ολόκληρες ταινίες. Να σημειώσουμε πως για τη νέα τριλογία ο Jackson αντλεί υλικό, όχι μόνο από το βιβλίο αλλά και από σημειώσεις του ίδιου του Tolkien σχετικά με την υπόθεση και τους χαρακτήρες, υλικό που ίσως όμως θα έπρεπε να μείνει αχρησιμοποίητο. Ίσως και η νέα τεχνική που χρησιμοποίησε ο Jackson, (48frames per second, δηλαδή 48 καρέ ανά δευτερόλεπτο αντί του συνηθισμένου 24 καρέ ανά δευτερόλεπτο) να συμβάλλει σε αυτή την αίσθηση.

Ο Martin Freeman πείθει για hobbit, αν και είναι σχετικά άβολος σε ορισμένες στιγμές. Και ναι, σίγουρα ένα hobbit μακριά από την ασφάλεια του σπιτιού του, παρασυρμένο σε ριψοκίνδυνες περιπέτειες έχει το δικαίωμα να είναι κάπως νευρικό, αλλά παρακολουθούμε ταινία επικής φαντασίας και όχι μελόδραμα του Woody Allen. Κατά τ' άλλα η μουσική του Howard Shore είναι ξανά μαγευτική, ο Ian McKellen απολαυστικός όπως πάντα αν και φαίνεται λιγάκι κουρασμένος και ο Richard Armitage μοιάζει ιδανική επιλογή για το ρόλο του έκπτωτου βασιλιά των Νάνων, Thorin Oakenshield. Γενικότερα η κομπανία των Νάνων είναι από διασκεδαστική ως απλά φανταστική. Την παράσταση κλέβει και πάλι ο Andy Serkis, σε μία πιο πρώιμη απεικόνιση του θλιβερού Gollum. Η σκηνή που μοιράζεται με τον Freeman είναι από τις καλύτερες της ταινίας.

Τελικά ευτυχώς που το Hobbit θα γυριστεί σε τριλογία. Ίσως οι δύο επόμενες ταινίες να είναι καλύτερες...